با یادت می خوانم

من شمعم   شمع مرادم                  خاموشی   رفته ز یادم

همه شب خود را می سوزم            که شب یاران افروزم

می سوزم   تا به سحرگه                ازرازم   کس نشد آگه

خوش و بی پروا می سوزم            

که ز سر تا پا می سوزم

نه وفاداری    نه وفا خواهی           که بسوزمن ببرد راهی   

دلم  ز  غم  می  سوزد                  ز  بس  وفا   آموزد

همه خود بینی  همه خود خواهی      نشود پیدا    دل آگاهی  

اگر    غمم    بگذارد                     خدا به من رحم آرد

منم یکی پروانه    که با دل دیوانه     اسیرعشق خویشم

تو حال من کی دانی     که یک زمان رحم آری      بر این همه تشویشم

اگردر آتش می سوزم تنها   

خوشم که بزمی افروزم شبها   دراین دنیا     دراین دنیا

همه شب دل مجنون من   زترانه مجنون من   گرید تنها